półprzytomna, le¿aca w szpitalu, zawsze pamieta. Z cała

- Pozwoliłam jej pójsc do kole¿anki. Czekała na ciebie,
usta, jakby czuła, ¿e powiedziała za du¿o. - Chciałabym...
dziecko, był skryty. Teraz jest gorzej ni¿ zwykle. - Nick
ochote uciec i schowac sie w kacie. Z wyrazem znudzenia na
Marla stanowczo. - Ten dom jest prawdziwa forteca.
patrzyła. Wytrzymał jej spojrzenie i krótko skinał głowa.
To była jej szansa ucieczki. Zaczekała parę sekund, a potem uchyliła drzwi szafy. W pomieszczeniu było bardzo
zastrzelono Ramóna Estevana.
Z pomoca pielegniarki Marla zdołała napic sie troche
do jej prywatnego pokoju. Bóle tak sie nasiliły, ¿e prawie nie
W pokoju nikogo nie ma.
- Kawał lenia. Nie przepracował w ¿yciu ani jednego
Dra¿nił go zapach srodków odka¿ajacych, talku i lateksowych
wielkiego domu. Byc z nia. Znowu prze¿yc te miłosc. Zsunał

- Naprawdę? Naprawdę jesteś szczęśliwy?
- Nie próbuj udawać głupiego ani zaprzeczać. Mam dowody.
nąć przez małe drzwiczki do środka, zwisało żałośnie z bo-
Ostatnią zwolniłem wczoraj rano.
diuka M...
Zostało mu jeszcze dużo czasu na zadręczanie się takimi pytaniami.
Wściekłość stopniowo wykrzywiła grube rysy mężczy-
kać, żeby...
Spostrzegł, że przygląda mu się z nowym zainteresowaniem.
jak mogłaś... - słowa uwięzły jej w gardle. Odwróciła się od Hope i ukryła twarz w dłoniach. - Nie wiem nawet, co mam ci powiedzieć. Nie wiem... kim ty jesteś. - Opuściła ręce i spojrzała na matkę. - Nie wiem, kim ja jestem. Ponieważ kłamiesz. Ponieważ ukrywasz przede mną prawdę. Całe życie...
- Och, z pewnością pochwaliłeś się nią przed Dianą - powiedziała.
- Proszę przetłumaczyć: Dum nos fata sinunt oculos satiemus amore.
Zaczęła wachlować się chusteczką. Jeszcze będą z nią kłopoty, pomyślała Alexandra.
- Na pewno chce pan wiedzieć, dlaczego nie wspomniałam o swoich koligacjach,
Zwolnił. Chciał wracać do starej szkoły, ale rozmyślił się po chwili. Prawie świtało. Tina powinna być bezpieczna w swojej kryjówce. Spróbuje najpierw ułagodzić matkę i rano pójdzie po dziewczynę.